یکی از روش های جدیدی که در طراحی محیط های کاری دیده می شود، استفاده از میز کار غیر اختصاصی است. تحقیقات نشان می دهند که در حدود 10 درصد از محیط های کاری در آمریکا ، دیگر میز های کار به افراد اختصاص ندارد. این میزان در سال 2018 حدود 5 درصد بود و نشان از روند افزایشی این روش دارد.
البته ایده چندان جدید نیست و در گذشته نیز وجود داشته است. اما رشد سریع آن طی سال های اخیر دلیل خوبی است تا به بررسی این امر و مزیت ها و معایب آن بپردازیم. پس با ما همراه باشید.
نیمی از افراد می خواهند میز و صندلی اختصاصی خود را داشته باشند.
بررسی ها نشان می دهد که عدم اختصاص میز شخصی برای نیمی از افراد یک سناریوی جالب است. اما نیمی دیگر از افراد ترجیح می دهند میز خود را داشته باشند.
همانطور که اشاره شد در سال های اخیر افزایش قابل ملاحظه ای در استفاده از میز کار غیر اختصاصی در فضاهای اداری دیده شده است. با این وجود در استفاده از این روش باید با احتیاط پیش رفت. چرا که آمار ها نشان می دهد نیمی از افرادی که این تجربه را در محیط های کاری خود داشته اند ، از آن رضایت نداشتند و می خواهند دوباره میز های خود را داشته باشند.
افراد در فضاهایی با میز کار غیر اختصاصی بازدهی کمتر و بازخوردی نامطلوب ارائه می دهند.
در مجموع می توان گفت که افراد بر این باورند که این روش تاثیرات منفی بر بازدهی آن ها در فضای کاری دارد. چرا که بسیاری از افراد حس می کنند حریم شخصی خود را از دست داده اند؛ بنابراین ممکن است احساس راحتی نداشته باشند. مسئله ای که شدیدا بر بازدهی افراد اثر خواهد داشت.
البته برای افرادی که میز غیر اختصاصی را ترجیح می دهند یا با آن مشکلی ندارند، چنین مشکلی کمتر به وجود خواهد آمد. اما همچنان احتمال آن وجود دارد.
عدم تمرکز افراد مهمترین مشکل این روش است؛ بهترین روش در این راستا حفظ حریم خصوصی است.
با مقایسه نظرات افرادی که در محیط کار خود از میز غیر اختصاصی استفاده می کنند ، با نظرات افرادی که میز کار اختصاصی در فضای کاری خود دارند، و نیز در نظر گرفتن اطلاعات موجود در مورد افرادی که بالاترین میزان بازدهی را در سازمان ها داشته اند، می توان نتایج جالبی دریافت کرد.
میزان متوسط بازدهی در میز کار غیر اختصاصی کمتر است.
با توجه به موارد ذکر شده می توان گفت که میزان بازدهی در میز های غیر اختصاصی تنها در یکی از شاخص های عملکرد کارمندان نسبت به میز های اختصاصی نمره بهتری دریافت کرده است. در واقع در مکان هایی که میز اختصاصی وجود ندارد ، عملکرد افراد در فعالیت های مشترک که نیاز به همکاری مستقیم وجود دارد، وضعیت بهتری داشته است. اما در سایر شاخص های عملکرد و بازدهی ، کارمندان در فضایی با میز اختصاصی بازدهی بهتری از خود نشان می دهند.
البته واکنش افراد در برخورد با این ایده بسیار متنوع است. به طوری که حتی بسیاری از افراد معتقدند نداشتن میز اختصاصی در محیط کار موجب افزایش استرس هنگام کار می شود. در واقع برای افرادی که این تجربه را نداشته اند ، این ایده معمولا با بازخورد منفی مواجه می شود.
مطالعات صورت گرفته در آمریکا نیز حاکی از همین امر است که دو سوم کارمندان اعتقاد دارند این روش استرس آن ها را هنگام کار افزایش می دهد و حتی ممکن است برای آن ها کمی گیج کننده باشد. در حالی که برای یک سوم افراد ایده خلاقانه و جالبی به نظر می رسد.
افرادی که موقعیت شغلی بالاتری دارند ، قدرت پذیرش بیشتری برای میز غیر اختصاصی دارند.
در واقع موقعیت شغلی افراد نیز در اثر بخشی این روش تاثیرگذار است. به طوری که افراد با موقعیت شغلی بهتر ، بازخوردی بهتری نسبت به این روش از خود نشان داده اند. البته باید این نکته را نیز در نظر داشت که خود این افراد ، احتمالا در میز شخصی خود کار خواهند کرد!
این نکته نیز قابل ذکر است که در میان صنایع مختلفی که از این روش استفاده کرده اند ، فعالان حوزه های فناوری پذیرش بیشتری برای این روش داشته اند. گرچه به طور متوسط از هر چهار نفر تنها یک نفر نسبت به این روش نظر مثبت دارد.
در فضاهایی با میز کار غیر شخصی توجه خود را به عوامل طراحی داخلی معطوف کنید.
با وجود همه موارد بیان شده ، توجه به برخی موارد مثل فراهم کردن فضاهای کاری دیگر در کنار چنین فضایی ، می تواند مشکلات مطرح شده را تا حدی کاهش دهد. مثلا ایجاد فضاهای خصوصی برای کار و یا مکالمات تلفنی یکی از این اقدامات است. این کار کمک می کند افراد احساس کند در زمان نیاز قسمتی وجود دارد که می توانند در آن حریم خصوصی بیشتری داشته باشند.
به هر جهت ، افرادی که در میز کار غیر اختصاصی فعالیت می کنند ، با مسائل اساسی نظیر راحتی صندلی ، تمیزی میز کار و صدای محیط دست و پنجه نرم می کنند. عواملی که می توانند تاثیر مستقیم بر بازدهی افراد داشته باشد.
