فضاهای کار اشتراکی راهکاری مناسب برای کاهش هزینه های اجاره مکان کار برای افراد ، فریلنسر ها و استارت آپ ها هستند که در طی سال های اخیر با سرعت قابل توجهی در حال توسعه هستند و هر روز ، افراد بیشتری ترغیب به استفاده از این فضا ها به جای اجاره محیط و دفتر کار می شوند. اما در طی شیوع ویروس کرونا ، همزمان با قرنطینه شهر ها ، استفاده از فضا های کار اشتراکی نیز دچار مشکل شده است. در این مقاله به نقش معماری داخلی در طراحی فضای کار اشتراکی پس از کرونا می‌پردازیم.
در این مقاله می خوانیم:
- تاریخچه شکل گیری فضا های کار اشتراکی
- کرونا ، مسائل بهداشتی و فضا های کار اشتراکی
- ساعت های کار
- فاصله گذاری فیزیکی
- ادوات و تجهیزات
تاریخچه شکل گیری فضاهای کار اشتراکی
برخی مطالعات بیانگر آنند که از سال 2006 ، هر ساله تعداد فضا های کار اشتراکی در دنیا دو برابر شده است؛ این در حالی است که تا پیش از شیوع ویروس کرونا ، پیش بینی ها مبنی بر این بود که تعداد فضا های کار اشتراکی تا سال 2024 در جهان به حدود 42000 عدد خواهد رسید و چیزی حدود 5 میلیون نفر در جهان در این فضا ها مشغول به کار خواند شد ، این عدد بیانگر رشدی 154درصدی نسبت به عدد فعلی در سال 2020 است. هم اکنون در تهران ، چیزی بالغ بر 12 فضای کار اشتراکی وجود دارد که این عدد نیز رو به افزایش است.
کرونا ، مسائل بهداشتی و فضا های کار اشتراکی
به طور میانگین مساحت فضا های کار اشتراکی در دنیا عددی نزدیک به 730 متر مربع است که با حضور عدد تقریبی 83 نفر در هر فضای کار ، سهم هر فرد مساحتی بالغ بر 8 مترمربع است اما باید به این نکته توجه داشت که با اقبال افراد بیشتر به استفاده از این فضا ها ، صاحبان آن نیز تمایل به اجاره دادن صندلی های بیشتر به افراد بیشتر برای کسب سود بیشتر هستند؛ در عین حال این عدد در کشور هایی مانند چین کمتر از سایر کشورهاست و همینطور باید به این نکته توجه داشت که بخشی از فضای زیر ساخت فضا های کار اشتراکی مختص به استفاده برای اتاق جلسات ، فضا های استراحت ، آشپزخانه و سرویس های بهداشتی است بنابراین فضایی که افراد در کنار یکدگیر مشغول به کار می شوند، سهم کمتری را برای هر فرد لحاظ می‌کند که این به معنای این است که افراد در فاصله هایی کمتر از حد استاندارد برای حضور طولانی مدت در محیط بسته در کنار یکدیگیر قرار دارند ، پس ،افراد کمتری حاضر به استفاده از فضای کار اشتراکی پس از کرونا خواهند بود و این نیازمند اندیشه تمهیدات لازم توسط معماران و طراحان این فضاهاست.
ساعت های کار
ساعت های حضور در فضا های کار اشتراکی به میزان کافی قابل انعطاف نیست، فضا های کار اشتراکی بسیاری ، به ویژه در ایران ، خود به مانند یک اداره کار می کنند، در طی روز فرصت حضور در آن ها وجود دارد و در عصر درهای آنان بسته خواهند بود، اما با افزایش بازه کار فضا های کار اشتراکی و کاهش فرصت حضور افراد در ساعت های طولانی مدت و نیز ایجاد روتین نظافت و ضد عفونی کردن می‌توان فرصت بیشتری به افراد برای استفاده از این فضا ها ایجاد کرد.
در این شرایط در شیفت های متفاوت بایدی محیط ضد عفونی شود و فضا برای حضور افراد جدید مهیا شود. همینطور می توان در صورت یافتن موارد مبتلا به بیماری ، ضمن جلوگیری از حضور مجدد فرد تا زمان بهبودی ، تمهیدات ویژه تری برای دفتر فرد مبتلا اندیشید.
فاصله گذاری فیزیکی
نکته مهم در معماری داخلی فضا های کار اشتراکی ، الگوی حرکت افراد از سمت میز و صندلی های کار به سمت نقاط تعامل مانند آشپزخانه ، سرویس های بهداشتی یا میز های دیگر است. با کمی دقت و توجه می توان این مسیرها را پیش‌بینی کرد و با چیدمان درست شرایطی ایجاد که راه های متفاوتی برای حرکت در فضا وجود داشته باشد، این کار کاهش برخورد فیزیکی افراد حین حرکت در فضا کمک شایانی می کند و و باعث می شود فاصله گذاری فیزیکی افراد در حین حرکت بهبود بیشتری پیدا کند.
نکته شایان به ذکر دیگر در این مقوله ، جایگیری صندلی ها و میز های کار است؛ همانطور که در مراکز دیگر که محل تجمع افراد زیادی در فضا های بسته است، در محل کار نیز نیاز است که حد فاصل استاندارد بین افراد که قصد حضور بلند مدت در یک فضای مشترک دارند رعایت شود بنابراین بر خلاف روتین معمول فضا های کار اشتراکی ، باید فاصله بین محل‌های نشستن افراد بیش از پیش شود، برای حل این معضل می‌توان در کوتاه مدت ، راهکار استفاده از فضا های دیگر مانند اتاق جلسات و ویدئو کنفرانس را برای کاهش چگالی افراد حاضر در محیط پیشنهاد کرد.
ادوات و تجهیزات
از آغاز دوره پاندمی افراد و سازمان های بیشتری به فکر تهیه تجهیزات پایش محیط افتاده‌اند تا بتوانند به وسیله آن به بررسی محیط ، دمای بدن افراد و در نتیجه فراهم آوری محیطی امن تر از لحاظ بهداشتی دست یابند.
اما در معماری داخلی ، نیاز است به این نکته توجه کنیم که دیگر چه ابزار هایی می‌توانند به بهبود این شرایط منجر شوند؛ معماران می توانند برای نیل به اهداف فوق الذکر می توانند از ابزار هایی چون پارتیشن ها ، مبلمان سبک با قابلیت جا به جایی سریع و نیز سایر ابزار برای چیدمان و دکوراسیون محیط استفاده کنند.
انتخاب و یا حتی ساخت و فراهم آوری ابزار مناسب جهت سامان دهی به حرکت افراد در محیط ، فاصله گذاری اجتماعی و پایش شرایط بهداشتی محیط از چالش های مهم معماری مدرن است که با چاشنی خلاقیت و توجه می توان بر مصائب آن فائق آمد. در انتها باید توجه داشت که آینده فضای کار اشتراکی پس از کرونا همچنان درگیر چالش مواجهه با مسائل جدید است و نیازمند مطالعه، تحقیق و بررسی بیشتری است تا بتوان در شرایطی مناسب ، بهینه ترین حالت ممکن را برای مواجه با خطرات بهداشتی بیماری های واگیرداری مانند ویروس کرونا پیدا کرد.
